அருள்மிகு கும்மாளம்மன் கோயில், சென்னை தண்டையார்பேட்டை
*****************************************************************************
காலரா மருத்துவமனை அருகில்

காலை 6 முதல் 10 மணி வரையிலும்; மாலை 5 முதல் இரவு 8 மணி வரையிலும் திறந்திருக்கும்.

கும்மாளம்மனை மனமுருகி வணங்குபவர்கள், தங்கள் வாழ்வில் துன்பங்கள் விலகி, விரைவில் வித்தியாசத்தை உணர்வது நிச்சயம்.

அன்னை பராசக்தியின் ஓர் அம்சம்தான் கும்மாளம்மன். இந்த அம்மனே வடக்கில் சந்தோஷிமாதா என்று அழைக்கப்படுகிறாள்.

பூஜைகள், யாகங்களின் போது, தெய்வங்களை கலசத்தில் இருத்தியே வழிபடுவது ஆகமவிதி. அந்த முறைப்படியே சந்தோஷிமாதா வழிபாடும் நடத்தப்படுகிறது. அப்படிக் கும்பத்தில் ஆவாகனம் செய்யப்படுபவள் என்பதால் கும்பத்தை ஆளும் அம்மன் என்ற பொருளில் கும்பாளம்மன் என்றழைக்கப்பட்டவளே, இன்று மருவி, கும்மாளம்மன் என்ற திருப்பெயரோடு அழைக்கப்படுகிறாள்.

சுமார் நூற்றைம்பது ஆண்டுகள் பழமையான ஆலயம். அக்காலத்தில் தென்னந்தோப்புகள் நிறைந்த இப்பகுதியில், கடற்கரையை நோக்கி எழுப்பப்பட்ட இவ்வாலயத்தில், கடந்த முப்பத்தைந்து ஆண்டுகளாக பல சன்னதிகள் கட்டப்பட்டு சிறப்புடன் விளங்கிவருகிறது.

அருள்மிகு பச்சையம்மன்(சப்தகன்னி) கோயில், குமாரை, விழுப்புரம் மாவட்டம்.

***********************************************************************************************

தமிழகம் முழுக்க உள்ள கிராமங்களில் எண்ணற்ற எல்லை தெய்வங்கள் உண்டு. அவற்றின் வரலாறுகளும் சிறப்புகளும் மெய்சிலிர்க்கச் செய்பவை. கேட்கக் கேட்கத் திகட்டாத அந்த கிராம தெய்வங்கள் கதைகளில், ஏழு பெண் தெய்வங்களின் கதை பிரசித்தி பெற்றது. அவற்றில் ஒரு சுவைமிக்க வரலாறு இங்கே…

பொதிகை மலை அடிவாரத்தில் வாழ்ந்த ஒரு விவசாயிக்கு ஏழு பெண் பிள்ளைகள் இருந்தனர். அவர்களுக்குத் திருமணம் செய்துவைக்க முடியாமல் பெற்றோர் தவிக்க, அந்த ஏழு கன்னிப் பெண்களும் ஆற்றங்கரையில் மண்ணால் சிவலிங்கம் செய்து, தங்கள் பெற்றோரின் கவலையைப் போக்குமாறு சிவபெருமானை வேண்டினர்.

அவர்கள் பக்திக்கு இரங்கிய சிவபெருமான் ஒரு திருவிளையாடல் புரிய எண்ணினார். ஒரு விவசாய இளைஞன்போல உருவெடுத்து அங்கு சென்று, பூஜை செய்து கொண்டிருந்த பெண்களைத் தழுவ முயன்றார். “யாரோ ஒருவன் வந்து நம்மை மானபங்கப்படுத்தப் பார்க்கிறான” என்று மிரண்டு போன பெண்கள், திசைக்குகு ஒருவராகக் காட்டிற்குள் ஓடி ஒளிந்தனர்.

இப்படிப் பிரிந்துபோன சகோதரிகள் மீண்டும் ஒன்று சேர ஓராண்டு ஆகிவிட்டது. அந்த ஏழு சகோதரிகளில் காத்தாயி என்பவள் மட்டும் இடுப்பில் கைக்குழந்தையை வைத்துக் கொண்டு வந்தாள்.

மற்ற சகோதரிகள் குழப்பமடைந்து,”உனக்கு ஏது இந்தக் குழந்தை?” எனக் கேட்டனர்.

அதற்கு காத்தாயி,”பூசை செய்தபோது நம்மைத் துரத்திய அந்த ஆண்மகன் என்னைப் பிடித்து பலவந்தப்படுத்தி விட்டான். அதனால் உண்டானது இந்தக் குழந்தை” என்றாள்.

ஆனால் அதை சகோதரிகள் நம்பவில்லை.

“என்னை நீங்கள் நம்பவில்லையா? என்மீதே சந்தேகப்படுகிறீர்களே. நான் சொல்வது உண்மை என்று நிரூபிக்க நான் என்ன செய்ய வேண்டும்?” என்று அழுதபடி கேட்டாள்.

“நீயும் உன் குழந்தையும் தீயில் இறங்கி வந்தால் நீ சொல்வதை உண்மை என நாங்கள் ஏற்றுக் கொள்கிறோம்” என்றனர் மற்ற சகோதரிகள்.

அதன்படியே தீ மூட்டிய காத்தாயி, அதில் தன் குழந்தையோடு இறங்கி நடந்து வந்தாள்.

அப்போது அவர்களுக்குக் காட்சி கொடுத்த சிவ பெருமான்,”இவையெல்லாம் என் திருவிளையாடல் களில் ஒன்று. நீங்களெல்லாம் எம்மைக் கண்டு பயந்து ஓடி ஒளிந்த அந்த ஏழு ஊர்களிலேயே தெய் வங்களாய் குடிகொண்டு மக்களின் துயரங்களைப் போக்குங்கள். மக்களும் உங்களையே முதன்மைப் படுத்துவார்கள். உங்களுக்குக் காவலர்(ஏவலர்) களாக பூமாலையப்பர், செம்மலையப்பர், முத்தையா, ராயப்பா, கருப்பையா உள்ளிட்ட ஏழு முனிகளும் உடனிருந்து செயல்படுவார்கள்” என்றருளி மறைந்தார். அவர்களும் அவ்வாறே கோவில் கொண்டார்கள்.